Antykwariat Atticus

---

Shunga [18 japońskich grafik erotycznych]

ZAPYTAJ O CENĘ

---

ZAPYTAJ O PRODUKT

POLEĆ ZNAJOMEMU

---

OPIS

Shunga [18 japońskich grafik erotycznych]

ZOBACZ KATALOGI, DO KTÓRYCH NALEŻY TA POZYCJA

WYDANIE

KOMENTARZ

Księga japońskich obrazów erotycznych z przełomu XIX i XX w. 

Te, jak nazywali je Japończycy, „wiosenne obrazki” nazywały się „shunga” i powstawały przede wszystkim w l. 1700-1820, czyli w epoce Edo, trwającej od początku XVII w. do końca l. 60. wieku XIX. Shungi na ogól powstawały jako drzeworyty kolorowane, które służyły przede wszystkim samozaspokajaniu się, potrzebom erorycznym, co zrozumiałe w Edo, ówczesnej stolicy, a dzisiejszym Tokio, którą zamieszkiwali głównie urzędnicy i wojskowi, często stanowiąc aż 2/3 ludności tego miasta. Żyli oni nota bene w niemalże koszarowych warunkach, bez kobiet. W związku z tym w oczywisty byli  sposób odbiorcami tego rodzaju rysunków, zwanych shunga. Powstawały one w okresie „ukiyo-e”, w okresie kultury „przepływającego świata”, w którym Japończycy szukali sposobów świadomego oderwania się od codziennych, przyziemnych spraw. To właśnie do takich poszukiwaczy ulotnych przyjemności z pewnością takie księgi jak shungi przemawiały. Bowiem dla wielu mieszkańców Edo słynna dzielnica rozkoszy Yoshiwara była po prostu niedostępna. Tak przynajmniej opisuje funkcje tych ksiąg Timon Screech w swojej książce „Erotyczne obrazy japońskie 1700-1820”. Niezwykłe te obrazy przepełnione były symboliką: spojrzenia, wszystkie kwiaty, parawany, materiały, z których zrobione były stroje kochanków, misy, wachlarze z inskrypcjami, wszystko to miało swój symboliczny sens, jasny dla japońskiego odbiorcy. Shungi były często też pełne humoru, dlatego nazywano je warai, czyli „wesołe, roześmiane obrazy”. Shungi były zarówno bardzo sprośne, jak i delikatne w swojej erotyce. Dziś to piękne estetyczne obrazy, które weszły do kanonu historii malarstwa japońskiego, które urzekają swoim pięknem.